Het kindje werd vergeten

Ergens eind jaren 80 stond er rond een uur of 8 ’s ochtends vaak een klein blond kindje van een jaar of 4 aan onze achterdeur.

Ze heette Jenny en woonde een paar deuren verder. Ze stond dan een beetje stuurloos buiten aan de deur en keek naar binnen, waar ik en de kinderen zaten te ontbijten.

Als ik dan de deur opendeed vroeg ze steevast ‘Mag ik ook een boterham?’

Jenny schoof dan aan, aan onze ontbijttafel en at de ene boterham na de andere. Ik vermoed dat ze de vorige avond ook niet had gegeten.

Ik wist van haar moeder, die drankproblemen had en een vader die niet aanwezig was.

Ik wist van hun gezin met zeker 7 kinderen (ik heb ze nooit goed kunnen tellen), waar zij de jongste was, een nakomertje.

Als ik vroeg waar mama was, zei ze dan ‘Die slaapt nog’.

Ik weet niet of Jenny naar school ging. Ik wist niks van haar, behalve dat ze onverzorgd was, eenzaam en verlegen.

Soms stopte ik haar na het ontbijt in bad en zocht naar kleertjes in de ‘weggeefdoos’, die haar pasten.

Hartverscheurend. Een jaar of 3 later zijn we verhuisd en heb ik haar nooit meer gezien.

Ik hoop zo dat Jenny goed terecht is gekomen, ondanks haar vergeten jeugd.

Kun je je voorstellen wat een Jenny in deze tijd zou moeten doormaken?

Ik moest aan Jenny denken toen ik hoorde van ‘De Week van Het Vergeten Kind’.

De voorbeelden die je ziet in hun spotjes en op hun website zijn echt. Het zijn allemaal Jennys. Vergeten, verwaarloosd, zonder aandacht en liefde.

80.000 kinderen in Nederland zijn vergeten, verwaarloosd of zelfs mishandeld.

Het Vergeten Kind strijdt voor een stabiele, liefdevolle omgeving voor deze kinderen. Ze bieden écht aandacht, zodat de Jenny’s van deze wereld zich gezien voelen, geliefd.

De organisatie Het Vergeten Kind heeft en geeft aandacht voor kinderen in een sociaal isolement, die verwaarloosd worden, op straat rondzwerven omdat er thuis ruzie is of mishandeling. De stichting streeft naar een liefdevol thuis voor ieder kind.

Die geen vriendjes thuis durven en mogen uitnodigen, die verwaarloosd en misschien wel mishandeld worden.

Vandaag is dus de laatste dag van de Week van Het Vergeten Kind. Maar ik vind een week niet genoeg.

Ik heb besloten om er persoonlijk een maand van Het Vergeten Kind van te maken.

Om deze maand € 10,00 van elke bestelling van een cursus te doneren aan Het Vergeten Kind.

Als het een beetje meezit, komt dat neer op € 10.000,00 deze maand. Tenminste, dat is wel mijn streven.

Dat wil zeggen dat jij mee kunt werken aan dit prachtige, mooie doel; Alle Jenny’s van Nederland een betere toekomst te bieden.

Ik was misschien wel de enige die destijds aandacht had voor Jenny en het laat me niet los.

Help mij om dit kleine beetje van deze moeilijke wereld te veranderen.

Ik heb € 10,00 van elke bestelling tot nu toe in februari al gedoneerd en dat ga ik deze maand elke dag doen.

Ik ga je daar ook van op de hoogte houden. Ik hoop dat je dat niet erg vindt.

Dus je zult elke dag zien wat er die dag van deze maand bijgekomen is. Ik hoop heel veel. Niet voor mij, niet voor jou, maar voor alle vergeten kinderen van Nederland.

Dank je wel alvast.

Als je – nu – geen cursus wilt kopen, geef er dan een cadeau aan je collega, partner, moeder, dochter, vriendin…..

En als je geen cursus wilt gaan doen, doe dan simpelweg een donatie, al is het maar 3 euro.

Je mag ook los van een cursus doneren op deze pagina.

Elk steentje wat je in deze vijver gooit zal effect hebben. Dat weet ik zeker.

Je kunt elke cursus bestellen op: https://www.fanfactor.nl/cursussen/

Of een donatie doen op: https://actie.hetvergetenkind.nl/actie/fanfactor-anne-raaymakers

En daar kun je ook de voortgang van deze maand bijhouden.

Wij van Fanfactor; Anne, Sarina, Suzanne, Marte en Natasja gaan voor € 10.000,00.

Liefs,

Anne

PS: ik weet dat er honderdduizend andere goede doelen zijn en zoals je misschien weet, geven wij regelmatig aan allerlei nationale en internationale doelen.

Alsjeblieft, het heeft geen zin me te wijzen op doelen waar ik beter mijn geld aan zou kunnen besteden. Deze maand heeft Het Vergeten Kind mijn aandacht. Al was het alleen maar omdat ik zelf, samen met mijn 5 zussen en broers, emotioneel verwaarloosd ben in mijn jeugd.